The decisive moment…
Het moment dat bepalend is…
Toen ik net begon als fotograaf was ik eigenlijk niet zo geïnteresseerd in de technische kant van fotograferen. Ik was er absoluut niet graag mee bezig, ik denk dat ik de fotograaf ben met zowat de slechtste technische kennis. Pas op, ik weet wat ik moet doen, ik fotografeer altijd manueel en deze handelingen gaan voor mij als vanzelf. Maar vraag me niet om het uit te leggen wat ik juist doe. Wat ik wel belangrijk vind daarentegen is de emotie die een foto kan overbrengen.
Aangezien ik vooral portretfotograaf ben gaat dat vaak over de persoon zo authentiek mogelijk op beeld zetten. Daarbij is ‘the moment in between’ belangrijk. Dat moment waarop de persoon niet bezig is met hoe hij of zij eruit moet zien, zich niet bewust is van de camera.
Want nogal vaak -en heel logisch ook- verkrampen mensen een beetje als je een camera op hen richt. Ze proberen dan zo mooi mogelijk te lachen, hun beste kant naar voren te brengen. En laat dat nu net hetgeen zijn dat ik niet wil vastleggen: die geforceerde, gemaakte glimlach. Ik wil wel heel graag een glimlach natuurlijk, want ik hou van positieve foto’s die mensen een goed gevoel geven over zichzelf. Een ontspannen en authentieke foto kunnen afleveren is nog altijd mijn doel als fotograaf.
En dus zoek ik constant naar manieren om de mensen die voor mijn lens komen op hun gemakt te stellen.
Dat wil eigenlijk zeggen dat ik eerst en vooral zelf al op mijn gemak moet zijn. Je krijgt de energie terug die je geeft. Ik leerde dus al snel mijn toestel goed kennen zodat ik makkelijk kan schakelen tussen de verschillende instellingen. Fotograferen doe ik altijd manueel en dus navigeer ik bijna blindelings tussen de verschillende diafragma’s, sluitertijden en iso’s. Zo kan ik me concentreren op hoe mijn modellen zich voelen, de energie en vooral welk gevoel ik aan de foto wil geven.
The decisive moment ( het beslissende moment) is de titel van de Engelse editie van het boek ‘Images a la sauvette’ van Henri Cartier Bresson. Henri is één van de belangrijkste fotografen geweest in de geschiedenis van de fotografie.
Voor mij is fotografie de gelijktijdige herkenning, in een fractie van een seconde, van de betekenis van een gebeurtenis en van een precieze organisatie van vormen die die gebeurtenis zijn juiste uitdrukking geven.
– Henri Cartier-Bresson-
De uitdrukking ‘the decisie moment’ wordt vaak gebruikt om een afbeelding te beschrijven die actie, emotie en het hele verhaal in één frame illustreert. Je oog moet een compositie zien van een uitdrukking die het leven zelf je biedt, en je moet met intuïtie weten wanneer je met de camera moet klikken.
De waarheid is dat Cartier-Bresson niet slechts één frame nam, hij zou zijn compositie (of verhaal) vinden en “de scène bewerken” door meerdere foto’s te maken (soms tot 20 belichtingen). In plaats van slechts één beslissend moment, kunnen er zelfs binnen dezelfde scène tot een dozijn beslissende momenten zijn.
Wanneer een fotograaf zijn camera optilt bij iets dat zich voor hem afspeelt, is er één moment waarop de bewegende elementen in balans zijn. Fotografie moet dit moment aangrijpen.
En dat is voor mij de kracht van fotografie, van een foto, van een beeld. Alles is zoals het moet zijn, de beweging is in balans. Het is als mindfullness, je aandacht blijft bij dat ene moment. Je bent volledig aanwezig bij dat ene moment. Er is niks anders, de seconde ervoor telt niet en die erna ook niet.
Een beeld kan zoveel zeggen en tegelijk ook zo weinig. Je vormt een mening over die ene seconde die is vastgelegd. Je weet niet exact wat er gebeurd is.
En zo gaat het ook als we mensen ontmoeten. In de eerste seconden dat je iemand ontmoet, de eerste indruk, vorm je je al een beeld van die persoon. Je maakt een verhaal in je hoofd op basis van eerdere referenties, op basis van hoe die persoon eruit ziet, hoe die zich gedraagt en wat die persoon zegt of doet. Maar je weet niet wat die persoon zijn of haar verhaal is, je weet niet wat er in de seconde voor of na de klik gebeurd is.
Iedereen draagt zijn eigen rugzak mee, de ene al wat zwaarder dan de andere. Iedereen heeft zijn verhaal, zijn eigen unieke verhaal. En net zoals Cartier -Bresson niet 1 foto op het juiste moment nam, maar verschillende foto’s gebruikte in een compositie, is dat ook het geval bij mensen.
Je bent een mooie compositie van alle dingen die je al meemaakte, je overtuigingen en opvoeding, je successen en levenslessen. Je bent een piece of art!
Ik nodig je uit om ook zo naar jezelf (en anderen) te kijken en te beseffen dat je meer bent dan 1 beslissend moment, je bent meer, je kan meer en je bent helemaal perfect zoals je bent.
“For me the camera is a sketch book, an instrument of intuition and spontaneity, the master of the instant which, in visual terms, questions and decides simultaneously. In order to ‘give a meaning’ to the world, one has to feel oneself involved in what one frames through the viewfinder. This attitude requires concentration, a discipline of mind, sensitivity, and a sense of geometry – it is by great economy of means that one arrives at simplicity of expression
“– Henri Cartier-Bresson